wiader studziennej wody.<br> &lt;page nr=35&gt;<br> Rozebrałem się do naga.<br> W studziennie mroźnej wodzie zmywałem z siebie żniwny kurz i żniwny blask.<br> Wyszorowany, pachnący szarym mydłem, w świeżo uprasowanej koszuli z wykładanym kołnierzem, ćmiąc papierosa, siedziałem na wyjedzonym przez deszcze dębowym progu domu.<br> Daleko przed sobą, za Wisłą, za złotymi wzgórzami, na które sypał się zmierzch, widziałem pomniejszony do komara skrzydlaty młyn.<br> W tym młynie cała okolica mełła pszenicę na pytlowe kołacze.<br> Bez tego młyna nie było do pomyślenia żadne wesele.<br> Przeto widząc przed sobą ten skrzydlaty młyn zwiastujący wesele, dożynki lub festyn, jeszcze wyraźniej dostrzegałem, patrząc w siebie, obydwie dziewczyny.<br> A ponieważ aż