słów jak "dziecko". To <br>pytał dziadek.<br>- Że późno już - odpowiada głośno <br>i wyraźnie Dominika.<br>Babka nie widzi Dominiki. Nie patrzy na dziadka. Nie ma jej, choć <br>jeszcze nie wyszła. Ale zrobi to za chwilę. I wtedy z nimi <br>zostanie - nieobecna.<br>Podchodzi do stołu, zdejmuje z wysokiego oparcia krzesła <br>swój turecki szal z frędzlami. Podłoga skrzypi cicho.<br>- Odprowadzić cię, babciu?<br>- Nie. Choć skończyliśmy rozmowę; prawda, Joachimie?<br>- Zostań - zatrzymuje Dominikę dziadek.<br>Jeszcze tylko drzwi na podwórze...<br>- Tak to jest, Dominiko - mówi cicho Joachim <br>Pażych. - Obyś nigdy się nie dowiedziała, jak <br>obcym światem może być drugi człowiek. Bliski człowiek... - Patrzą <br>oboje na białą plamę