trwając tuż pod podłogą,<br>Pobiegły dudniąc jarzystą drogą;<br><br>Most wyminęły i górę stromą,<br>Niosły chałupę w dal niewiadomą.<br><br>Zlękła się stara, jęknęła srodze:<br>"Nigdym nie biegła na kurzej nodze..."<br><br>A one niosły coraz to żwawiej,<br>Coraz to szybciej w nocnej zamgławi.<br><br>"Hej, wy, tam w dole, dokąd biegniecie?"<br>"To jeno szał twój świszcze po świecie..."<br><br>"Hej, wy, pode mną, kto w dal was niesie?"<br>"To tylko obłęd twój drga w bezkresie..."<br><br>Rozwarła okna na cztery strony,<br>I spoglądała w ten bieg szalony,<br><br>Już bór ją minął i zmierzch za borem,<br>I próżnia przed nią stała otworem.<br><br>"Hej, nogi, nogi, już braknie