Niżyńskiego".<br><br>&lt;tit&gt;Za wysokie skoki&lt;/&gt;<br><br>Niedoścignionym technicznym atutem Niżyńskiego były skoki, słynne &lt;foreign&gt;grande jetée&lt;/&gt;. Popisywał się nimi jeszcze w szkole, nie zawsze jednak spotykając się z uznaniem nauczycieli. Profesor tańca klasycznego ganił: "Proszę popatrzeć, ten diabeł robi za wysokie skoki i nigdy nie może spaść na podłogę w takcie". Publiczność jednak szalała, zaś sam artysta stwierdzał skromnie, że to szybowanie wcale nie jest takie trudne: "Wystarczy tylko się tam dostać i zatrzymać na chwilę". Tej umiejętności nie utrwalono na taśmie filmowej ani na choćby jednym nawet zdjęciu.<br><br>&lt;tit&gt;Wacław Niżyński z żoną Romolą, koniec lat 30&lt;/&gt;<br><br>W 1912 r. Niżyński zadebiutował w roli