czasów pierwszej świątyni, przed niewolą. Należą do nich potępianie społecznego zła i piętnowanie nieszczerości religijnej. Wspólna z innymi współczesnymi prorokami była też Izajaszowa koncepcja, według której lud mający serce zepsute i nieszczere zawiedzie się w swoich rachubach, jego postępowanie jest bowiem niesłuszne, będzie więc musiał zbierać owoce swej głupoty, swego szaleństwa, swych niecnych uczynków. Obok tych wspólnych akcentów są też u Izajasza pewne wątki charakterystyczne tylko dla niego. Jednym z nich jest moralna koncepcja świętości Boga. Podczas swego powołania dostrzegł on, że świętość ta ma w istocie charakter etyczny. Świętość była dla niego nieprzezwyciężoną siłą moralną, nakazującą człowiekowi podporządkowanie się jej