się do purpurowego krzaka, ja już dawno zejdę z mostu i będę biegła dalej przed siebie.<br>- Smocurku!<br>- Wszystko będzie dobrze. Myśl o sobie! - odkrzyknął.<br>W tej samej chwili coś złapało mnie za nogę. Szara, wielka ręka wyłaniająca się spod mostu. Krzyknęłam przestraszona. Tuż obok niej pojawiła się druga, a potem szara głowa z zamkniętymi oczyma i wąskimi, sinymi ustami. Kolejny On, nie zwalniając uścisku na mojej kostce, wspinał się na most. Zaszumiały skrzydła. Nad Onym zawisł w powietrzu Smocurek. Strzelił ogniem w szarą rękę. On wydał głuchy dźwięk i zwolnił uścisk.<br>- Biegnij w drugą stronę! - polecił smok.<br>Odwróciłam się i pobiegłam