kupie żwiru. - Pstryknął w połamany daszek kolarki i nucił na pożegnanie: - Czołem, szefie! Ciao!<br>Gwiżdżąc zawadiacko swoje ulubione "Ri -fi -fi", zaczął wspinać się pod strome, porośnięte jałowcem, głogiem i tarniną zbocze. Ledwie widoczna wśród gęstej trawy ścieżka prowadziła ostrymi zakosami aż pod samą basztę. A baszta wisiała nad skłonem szarą, ponurą, kamienną ścianą: Na jej widok Maniusia przeszły ciarki &lt;page nr=36&gt; Przypomniał sobie ubiegłą noc i naraz zadanie, którego się podjął, wydało mu się ponad siły.<br>Zatrzymał się wśród gęstej tarniny. Z ulgą spojrzał na siebie. Pod nim, w zielonym pierścieniu lasu, leżało spokojne jezioro. Jego tafla odbijała wyraźnie posępną, kamienną basztę