z piskiem odskoczył, jego zielonkawe ślepka wyrażały żal, że można tak nie uważać.<br>-Caute, Spinoza, na Boga, caute - krzyknął Jassmont i zamilkł, widząc szczere zażenowanie na twarzy żony. Była w tym bezbronna i jeszcze piękniejsza. Śniada cera, podszyta miękkim, ciemnym rumieńcem, lśniła intensywnie. Brwi wygięte w gotycki łuk i oczy szarozielone, ale tak samo jak tamtej nocy gwiaździste, przykuwały uwagę. Skąd z nagła tyle dojrzałej urody? Wyczuwał w niej gorączkę i ból. <br>Ona, pochyliwszy się, przepraszała:<br>- Nie chciałam, moja śliczna. - Nagle, kuglarsko odmieniona, zapytała: - Dlaczego ta konspiracja?<br>- Jaka tam konspiracja, nic nadzwyczajnego, gadaliśmy o pogodzie - łagodnie wyjaśnił Konstanty. Róża zawsze mu