lodem o temperaturze topnienia (możliwość poślizgu po podłożu), strefa czołowa lodowca wysuwającego się nad przepaść - poza krawędź doliny zawieszonej. H. Röthlisberger (1987) sugeruje, że w przypadku Balmhorngletscher (1,7 km) w Szwajcarii, o powtarzającym się obrywaniu lawin lodowych decyduje zwiększona obecność wody roztopowej i mechanizm zbliżony swą naturą do procesu szarży lodowcowej (surge). Balmhorngletscher utracił w 1973 r. z tego powodu 3 mln m lodu. Lawina, która spłynęła z lodowca Iliamna (Alaska) w 1980 r. miała natomiast objętość ok. 11 mln m. Nachylenie podłoża badanych lodowców podlegających ablacji w wyniku lawin lodowych jest większe od 22 (Alean, 1985). Największą katastrofę naturalną