stulecia. Między tymi punktami granicznymi powstawały jego wiersze, których nie ogłaszał, publicystyka polityczna oraz mowy i prace naukowe czasów pruskich i Księstwa Warszawskiego. Przez cały ten czas prowadził też nieprzerwanie korespondencję prywatną, urzędową i półoficjalną. Jest ona spuścizną najciekawszą, ilustrującą życie jednego ze znakomitych Polaków tego pokolenia, któremu historia nie szczędziła doznań krańcowo różnych, od rozpaczy wywołanej rozbiorem po nadzieję odrodzenia w czasie Sejmu Wielkiego, od doświadczenia zagłady własnego państwa do nagle obudzonej wiary w możliwość jego odbudowy przez mitycznego „bohatera wieku", który nagle stanął u granic Polski. Korespondencja Potockiego jest tym ciekawsza, że różni się stylem od jego wypowiedzi