Literacka giełda, na której przyznaje się rangi i zasługi, zapewne nieprędko przypomni sobie o dorobku Kazimierza Brandysa. Jego najlepsze utwory - "Wariacje pocztowe" czy opowiadania ze zbioru "Romantyczność" są dziś niedoceniane. Zapewne wszyscy się godzą, że był Brandys wybitną postacią polskiej inteligencji, ale samo pojęcie "inteligencji" jako grupy, na której ciąży szczególna odpowiedzialność, wydaje się lekko przebrzmiałe. <br><br>Wiosną 1995 r. Zbigniew Jarosiński napisał o Kazimierzu Brandysie szkic do serii krytycznej "Sporne postaci polskiej literatury współczesnej". Początek brzmi nieomal jak epitafium: &lt;q&gt;"Twórczość Kazimierza Brandysa nie była tematem sporów, dyskusji krytycznych, prasowych polemik; pisarz nie miał zaprzysięgłych wielbicieli i uprzedzonych wrogów. Nie pozostawi po