tych fochów, Joanno. Powinnaś się cieszyć, a nie utrudniać wszystkim życie. Nakładaj szybko kostium, żeby pan dyrektor nie czekał. <br><br>- A co to za minka? Piękne kobiety powinny być zawsze szczęśliwe. Już moja w tym głowa, żebyś wróciła uśmiechnięta - powiedział Dzięciołowski, gdy Joanna wsiadła do roweru. Patrzył na nią z przyjemnością: szczupła, opalona, w fioletowym kostiumie i z włosami do ramion, była dokładnie tym, o czym marzył. Pedałował zawzięcie, pamiętając o wciąganiu brzucha. Chciał jak najszybciej znaleźć się z dala od ludzi, sam na sam z tym stworzeniem, które kusiło go od tylu dni. <br>- Nie musisz pedałować - powiedział, skręcając w przesmyk prowadzący