w epoce rozkwitu talentów, eksperymentów formalnych i poznawczych, solidnego literackiego rzemiosła, czy też w epoce powielania form i jałowych prowokacji pisarskich. Rzadko zdarza się, żeby literacka współczesność prowokowała tyle odmiennych diagnoz krytycznych i historycznoliterackich.<br> Dyskusję na temat prozy młodych pisarzy zainicjował artykuł Grzegorza Musiała Wielki impresariat, w którym autor oskarżył szeroko rozumiane pokolenie "bruLionowców" o reklamiarstwo i koniunkturalizm w formie buntu pozorowanego, przeznaczonego na sprzedaż. "Rozględzają swoje ja, ja" - pisał Musiał, demaskując narcystyczne wylewy pisarskie. Jan Błoński w artykule poświęconym prozie Andrzeja Stasiuka również piętnuje nadmiar "monologowego gadulstwa, co zatruwało - i zatruwa - polską prozę".<br>&lt;gap&gt;<br> Czy zabieg "odlirycznienia" polskiej prozy, proponowany przez