z gąbkami krzemionkowymi. Następstwo zdarzeń było więc odwrotne, przeciwstawne były bowiem kierunki zmian klimatu. Do dziś gąbki litistidowe bytują w głębszych strefach mórz szelfowych.<br>&lt;page nr=143&gt; Wapienny szkielet bazalny Ewolucyjne przejście ze środowiska głębokowodnego do życia w środowisku raf tropikalnych nie musiało się łączyć z przemianą fizjologii. U niektórych gąbek krzemionkowych wewnątrzkomórkowy szkielet bywa wtedy uzupełniany masywnym szkieletem wapiennym wytwarzanym na zewnątrz ciała (bazalnie). Węglan wapnia jest niewątpliwie w tym środowisku najłatwiej dostępnym materiałem szkieletowym, ale wysuwane też są sugestie, że jest to fizjologiczny objaw pozbywania się nadmiaru wapnia.<br>&lt;page nr=144&gt; Pierwszą gałęzią przypuszczalnych Demospongiae z wapiennym bazalnym szkieletem były stromatopory (ryc. 6.8, 6