z gąbkami krzemionkowymi. Następstwo zdarzeń było więc odwrotne, przeciwstawne były bowiem kierunki zmian klimatu. Do dziś gąbki litistidowe bytują w głębszych strefach mórz szelfowych.<br>&lt;page nr=143&gt;<br>&lt;gap&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Wapienny szkielet bazalny&lt;/&gt;<br><br>Ewolucyjne przejście ze środowiska głębokowodnego do życia w środowisku raf tropikalnych nie musiało się łączyć z przemianą fizjologii. U niektórych gąbek krzemionkowych wewnątrzkomórkowy szkielet bywa wtedy uzupełniany masywnym szkieletem wapiennym wytwarzanym na zewnątrz ciała (bazalnie). Węglan wapnia jest niewątpliwie w tym środowisku najłatwiej dostępnym materiałem szkieletowym, ale wysuwane też są sugestie, że jest to fizjologiczny objaw pozbywania się nadmiaru wapnia.<br>&lt;page nr=144&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>Pierwszą gałęzią przypuszczalnych Demospongiae z wapiennym bazalnym szkieletem <br>były stromatopory (ryc. 6.8, 6