wstawiane były zazwyczaj inne mniejsze naczynia z jedzeniem na drogę pośmiertną. Owe naczynia nazywamy przystawkami.<br>Zmarłych palono na drewnianym stosie w miejscach wydzielonych w obrębie cmentarza bądź poza nimi. W ceremonii pogrzebowej uczestniczyła rodzina zmarłego i najbliżsi z plemienia. Bardzo dokładnie spalano zwłoki, o czym świadczą drobne, dobrze przepalone kości szkieletów.<br>Przepalone szczątki zmarłego składane mogły być również bezpośrednio do niewielkiej jamy wykopanej w ziemi. Takie pochówki nazywamy jamowymi. Były one zazwyczaj skromniej wyposażone na drogę pośmiertną niż dominujące w owych czasach groby popielnicowe.<br>Początki upowszechnienia się zwyczaju palenia zmarłych, przypadające na wspomniany trzynasty wiek przed naszą erą wiązały się również