tylko abyśmy byli bardziej cierpliwi, opanowani w słowie i delikatni w obejściu. Takie delikatne i uważne zachowanie się wobec drugiego człowieka - nas samych wewnętrznie pogłębia. Zdając sobie jednak sprawę, że my również jesteśmy grzesznikami, przebaczenie takich "drobiazgów" przychodzi nam stosunkowo łatwo. Czasami starczy, że ktoś powie "przepraszam", odpowiadamy "nic nie szkodzi" i przebaczamy - zapominamy, - "i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom..."<br>Przebaczyć jest znacznie trudniej, gdy mamy "zranioną duszę". Gdy ktoś nas głęboko dotknął lub bardzo skrzywdził. Odczuwamy gniew lub smutek, gorycz, upokorzenie... Myślimy wówczas lub głośno wrażamy swoje emocje "nigdy ci tego nie wybaczę!".<br>A jednak