że to grzeszne myśli, ale tym bardziej tęsknił za światem, w którym znikną parszywe więzy mieszczańskiej moralności. Życie w małym miasteczku dobijało go. Chciał skoczyć wszystkim do gardła.<br>Ale zostawił ją. Wyjechał. Był za słaby na własne pragnienia. W ogarniętej rewolucyjnymi konwulsjami Moskwie brał lekcje pisania. Szlifował styl, jak marynarze szlifowali bagnety, jak dekadenci szlifowali kieliszki szampana. Ujrzał, czym może być nowy porządek i nowa sztuka. Niewiele z tego zrozumiał, ale jedno wiedział: musi zostać kimś. I wrócić po siostrę.<br>Potem Renia umarła.<br>Suchoty.<br>Poczuł się bardzo samotny. Poczuł się oszukany. Jego świat stał się pusty i bardzo mało ważny.<br>Napisał