i wprzód i wspak -<br>Czemu wiszę właśnie tak?<br>Czy już zawsze mam być trupem,<br>Z nadłamanym kręgosłupem?<br><br>Ptak nieznany mnie i sobie,<br>Dotąd dziobał, aż w swym dziobie<br>Uniósł jedno moje oko,<br>A to drugie drga posoką,<br>I samochcąc z pod orbity<br>Kapie w mrok niesamowity.<br><br>Tuż pode mną ziemi szmat,<br>Patrzy za mną w inny świat,<br>Gdzie już nic się nie zieleni,<br>I to liche źdźbło przestrzeni<br>Jest bezkresem dla mych stóp,<br>Aż po kres, i aż po grób.<br><br>Niebo czaszkę mi przygniata,<br>Wiatr &lt;orig&gt;przylata&lt;/&gt; i &lt;orig&gt;odlata&lt;/&gt;,<br>I przewiewa mnie na wskroś,<br>Przewiewając, szemrze coś,<br>Jakąś wieść z obcego świata