za to gospodę słychać było z daleka. Pomruk sytej gromady, z którego wypryskiwały raz po raz piskliwe głosy topicieli zimy. Gdy zbliżył się do Gasthauzu, drzwi się otworzyły. Wybiegł chłopak i, plecami do świata, leje po rynnie. Za nim drugi. "Wejdę". <br>Przy stołach starzy kurzą fajki i mgły puszczają nad sznapsem, co na razie dekoracją. Przy bufecie i pod ścianą młodzi, z colą w ręku, z papierosem w zębach. "Nikogo znajomego. Tuszy pieprzył głodne kawałki". Czyjaś ręka wachlarzem zza bufetu. Gerta! <br>Miękkie rozstępowanie się mężczyzn. Stanął przed Gertą i czuje, że kobieta oczami go na różowo maluje. "Nareszcieś przyszedł. Tam nic