zwyczaju wtrącać <br>się do nie swoich spraw i nie lubię, żeby wtrącano <br>się do moich!" <br><br>Zbliżenie między nami nastąpiło w sposób zupełnie <br>nieoczekiwany. <br><br>Mama posłała mnie rano do salonu, w którym Jan jeszcze <br>sprzątał, po jakąś książkę. Okna były <br>otwarte i cały pokój wypełniało dzwonienie i brzęczenie <br>przejeżdżających właśnie długim sznurem wozów <br>ze stalowymi sztabami. Jan stał przy oknie ze ściereczką <br>i miotełką w ręku i uśmiechał się drwiąco. <br>Wyraz jego twarzy był tak szczególny, że zatrzymałam <br>się i patrzyłam na niego zdziwiona. I nagle Jan, ten Jan, <br>który dotychczas nie odzywał się prawie do mnie, odwrócił <br>głowę i zerkając na