niezmiernie wolnym tempie. Po chwili jednak wszystko wróciło do normy, a nasz towarzysz na swoje miejsce.<br> Japończycy są powściągliwi w wypowiadaniu swych doznań, poczciwy Miasaka nie powiedział więc oczywiście nic, ale ognik przekory tańczył w jego oczach, gdy wychodziliśmy z pokrzywionej restauracji. Stanął, rozejrzał się po zdemolowanym sąsiedztwie - krzywych jak szparagi szynach kolejki, rozsypanych murach, zwalonych ścianach i zasypanych szkłem chodnikach - i powiedział:<br> - Teraz zawiozę was do świątyni Engakuji, jednej z pięciu, w której praktykuje się zen. Wydaje mi się, że jest to właściwe miejsce dla was.<br> Resztę dnia spędziliśmy na piechotę. Koleje nie działały (szyny!), autobusy nie jeździły (ulice!). W