dziewczęta piękne, zadbane, dobrze opłacane i stale pod troskliwą kontrolą również dobrze uposażonych, "etatowych" lekarzy. Można tam było miło spędzić czas niekoniecznie (choć przeważnie) w celach wiadomych, przy bilardzie, muzyce, czy suto zakrapianej kolacji. Można tam było nawet zostawić przez zapomnienie jakiś cenny przedmiot: złotą papierośnicę, spinki do mankietów, czy szpilkę do krawata, ale nie było żadnych obaw, że przedmiot ten nie odnajdzie się nietknięty nazajutrz. Niestety, wszelkie złote epoki, poczynając od owej opiewanej przez Owidiusza, mają to do siebie, że szybko przechodzą do przeszłości. Złoty wiek ulicy Towarowej skończył się ponoć istnym pogromem dokonanym na jej wytwornych lupanarach przez żony