zabawy i nie chcę orderów, fakt - narzekał płaczliwie Strupel.<br>Dopiero koło przejazdu kolejowego Polek zsiadł z roweru. Wyłączył dynamko, aby nie zdradzić się światłem, i wolno poprowadził półwyścigówkę Kękusia koleiną piaszczystej drogi. Piękny to był rower. Polek wyczuwał palcami smukłe i lekkie ścięgna konstrukcji, cicho szeleścił piasek przesypujący się między szprychami.<br>Związane dłonie dokuczały jednak coraz bardziej. Podczas chaotycznej ucieczki sznury wżarły się w ciało, z wielkim trudem utrzymywał kierownicę. Teraz skóra swędziała bezlitośnie i nie mógł się nawet podrapać. Zszedł więc do rowu, odłożył rower i jął się mocować z powrozem. Kiedy starał się przegryźć konopne więzy, gwałtowna oskoma zaciskała