południu, Natalia Gieorgiewna smukła i blada, w pąsowym szalu na ramionach, weszła do salonu i skinąwszy na Żakowicza powiedziała omdlewającym głosem:<br><br>- Waldemar... już czas...<br><br>Wtedy Żakowicz uderzył w zaimprowizowany gong. Rozwarły się drzwi do gabinetu i ukazał się w nich pucołowaty święty Mikołaj z zadartym nosem i potężnym zezem, ze sztuczną siwą brodą do pasa.<br><br>W gabinecie na wielkiej choince płonęły świece. Święty Mikołaj rozdał upominki, a inżynier Żakowicz przy akompaniamencie Natalii Gieorgiewny odśpiewał polską kolędę. Wiera, Nadia i Liuba, w sukienkach z różowego muślinu, odtańczyły modnego walca "Na sopkach Mandżurii". Potem jeszcze, na prośbę mojej matki, Natalia Gieorgiewna zaśpiewała niskim