willi Struvego przy Pięknej 44A. Na szczęście zabrakło na to funduszy. Te obiekty, które uniknęły rozbiórki były "modernizowane" i przystosowywane do nowego wizerunku stolicy. Polegało to na bezwzględnym skuwaniu dekoracyjnych elewacji, niszczeniu gzymsów i zrywaniu balkonów. Fasadę jednego z domów przy ul. Niecałej jeszcze na początku lat 60. zdobiły fantazyjne sztukaterie. Obecnie jego elewacja nie różni się prawie niczym od elewacji bloków na Ursynowie czy Bródnie. Podobny los spotkał zabytkowe kamienice przy ul. Ząbkowskiej, Targowej czy Złotej. Co ciekawe, nikt nie protestował przeciw tym wszystkim poczynaniom. Być może była to zasługa ówczesnej prasy. Przedwojenne kamienice nazywane były przez nią <q>"ruderami"</> czy