to dla gąbek o normalnej budowie komórkowej (Demospongiae) jest to cecha ewolucyjnego zaawansowania.<br>Dziś różni je też geometria szkieletu. Igły heksaktinellidów zakładają się jako białkowe włókna o kwadratowym przekroju, przekrój osiowych włókien demospongii jest trójkątny lub sześciokątny.<br>I wśród tych gąbek często dochodziło do powiązania igieł w mniej lub bardziej sztywną konstrukcję. Igły nigdy się jednak nie zlewały, lecz sczepiały się jedynie korzeniowatymi końcami. Oznacza to, że nie dochodziło do zlania ze sobą komórek wydzielających szkielet. Już w ordowiku gąbki tego typu (nazywane "Lithistida") rozpoczęły ekspansję do nieco bardziej płytkowodnych środowisk, gdzie tworzył się osad wapienny. Szczególnie spektakularny jest utworzony z