iskrzył się pod słońce. Dziennikarz wskaże taflę wody, po której biegła wesoła zmarszczka, uciekając na ukos. <br>- Dajcie mi władzę, a osuszę to jeziorzysko! <br>Hans w uśmiechu zacisnął wargi. <br>- Mało ma pan guzików? <br>Roześmieje się Tuszy całą gębą i klepnie Hansa w ramię. <br>- Widzę, że się dogadamy... Bo pan docent nie sztywniak i nie o Hohenzollernach gadkę mi zasuwa... ale człowiek, jak się to mówi, jowialny. - Wskaże wodę. - Z tym, że pod tym lustrem... gdyby tak dno szponiastą broną przeradlić... niejeden żyrandol w złocie i brylantach dałoby się z mułu na słonko wyciągnąć... albo co najmniej worek złotych zębów, co je Żydzi