sumy po lewej stronie równania). Jeśli jest to prawdą, ruchu elektronów i jąder nie da się opisać oddzielnie.<br> Na szczęście można się tu posłużyć dwoma przybliżeniami związanymi ponownie z podziałem składników cząsteczki na masywne i powolne jądra oraz lekkie i szybkie elektrony:<br>1. Oczekujemy, że ruch elektronów jest na tyle szybki, że przy małej zmianie położenia jąder elektrony natychmiast przystosują się do nowych warunków. Oznacza to, że elektrony z reguły nie zmieniają swojego stanu &lt;gap&gt; pod wpływem ruchu jąder. Z matematycznego punktu widzenia spodziewamy się więc, że operator, działając na daną funkcję, nie przeprowadzi jej w inną funkcję &lt;gap&gt;. Wobec ortogonalności funkcji elektronowych