pewnej mierze model życia nowoczesnego - tam właśnie, gdzie człowiek traktował siebie jako zdobywcę czasu przyszłego. Rozpęd nowoczesności - z jej rewolucjami, gwałtownym postępem nauki i nieopanowanym rozwojem technik wojennych, transportowych, komunikacyjnych, z przyśpieszeniem wszelkich wymian - ścigał się z czasem w praktyce, nieustannie wypatrując przed sobą nowych rekordów do pobicia. Toteż pojęcie szybkości stało się niemal nieodłączne od ponowoczesnej analizy współczesności, analizy, którą - jeśli zajmuje ją estetyka - rozpoczyna się od futuryzmu: konwulsyjnego apogeum wiary w szybkość i jej piękno.<br>Bieg nowoczesności służył wszakże realizacji tego, co Zygmunt Bauman nazywa projektem. Był więc podporządkowany ruchowi rozmaicie pojmowanego postępu, który doprowadzić miał człowieka do umieszczonego