konkurencji z powstałymi wkrótce z ich populacji aktywnie latającymi krewniakami. Chcąc więc znaleźć szczątki wiążących ogniw, trafić musielibyśmy na szczególną, jednogatunkową w przekroju czasowym linię ewolucyjną. Ponadto stadium zdolności do biernego lotu zapewne niezbyt długo trwającym.<br>Potwierdzeniem takiego obrazu ewolucyjnego rozwoju zdolności lotu jest to, że wszystkie dziś żyjące zwierzęta szybujące są filogenetycznie późne i geologicznie młode. Nie dotrwała do dziś żadna z archaicznych gałęzi szybujących organizmów. Znamy takie na przykład z triasu, kiedy żyły gady mające błonę lotną rozpiętą między tylnymi kończynami bądź między żebrami, analogicznie jak u dzisiejszych jaszczurek Draco (ryc. 15.9). Tymczasem dzisiejsze latające kalmary i ryby