poziomach gruntu oraz do czasu, w którym utrzymywał się dany gradient termiczny i odwrotnie proporcjonalny do miąższości danej warstwy gruntu. Ilość energii cieplnej, jaka dostaje się do danej warstwy gruntu, można określić więc za pomocą formuły:<br><br> gdzie: QŚ ­ strumień ciepła dopływający na daną głębokość (J <br><br>k7 ­ współczynnik przewodnictwa cieplnego (J <br><br>t, t ­ temperatura gruntu na dwóch poziomach (0C), z, z ­ badane dwa poziomy gruntu (cm). <br> Podłoże o dużej gęstości i wilgotności lepiej przewodzi ciepło. Strumień ciepła przemieszcza się w nim szybciej i osiąga większą głębokość. Wahania temperatury gruntu są notowane jeszcze na stosunkowo dużej głębokości. Nie zmienia się jednak okres wahań temperatury