Grela ciągnął metalowy wózek z zimnymi zakąskami. Palmiak, z natury żywszy od innych, szerokimi krokami przemierzał garderobę, zaciągał się namiętnie papierosem i od czasu do czasu bokiem spoglądał na salę. W pewnej chwili zwrócił się do stojącego pod palmą Ugora.<br>- Iisz, to jest tak: teraz puchy, a potem wiater i tabaka. Wejściowe drzwi zachrzęściły, wszedł młody pan o różowej, uśmiechniętej twarzy. Oddał płaszcz garderobianemu, odkłonił się obu kelnerom i składając ręce jak do modlitwy stanął niezdecydowanie na skraju sali.<br>- Ciekawym, gdzie ten szmaciarz usiądzie? - mruknął Ugor.<br>- Bigosik i małe piwko - zapiszczał Palmiak. - A ja idę o zakład, że on to zamówi