boki statku. Płyniemy... Dokąd? - zapytałam. Do Montrealu - wyjaśnił stojący obok mnie chłopiec.<br>Nie dziw się jego naiwności. Skądże ma wiedzieć, dokąd płyniemy, ty i ja. W jego silnym, opalonym ciele jest sama radość, samo życie. Uśmiecha się do mnie i lekko dotyka moich włosów. Pozwalam mu się całować i zjadam tabliczkę czekolady, którą wyjmuje z kieszeni. Kiedy kładę się, przyciąga swój leżak blisko mojego i przykrywa nas jednym kocem. Teraz patrzymy razem w uciekający widnokrąg. Więc dokąd?<br>&lt;page nr=107&gt; Sierpień<br>Jest przecież miejsce na tym statku, gdzie się można całować. Są tu duże pluszowe niedźwiedzie i małe krzesełka, w których mieszczę się z trudem