się w szczególności te tabulaty, które mają wapienną tkankę wypełniającą przestrzenie pomiędzy koralitami. Dowodzi to znacznej integracji kolonii - występowania wspólnej jamy gastralnej. Szczególnie uderzające jest np.<br>&lt;page nr=152&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>podobieństwo pomiędzy dzisiejszymi i kredowymi Octocorallia wytwarzającymi lity <br>szkielet wapienny (Heliopora) a paleozoicznymi tabulatami Heliolithida (ryc. 6.12F-I), czy pomiędzy oktokoralami Isidae a tabulatami Trachypsammiidae z permu. Niektóre heliolity miały gałązkowy szkielet podzielony na typowe dla korali ośmiopromiennych segmenty rozdzielone organicznymi stawami (Pragnellia); pewne karbońskie tabulaty syringoporidy miały natomiast ścianę rozdzieloną na pojedyncze wapienne igły. Nie sposób jednak udowodnić tych podejrzeń, bowiem z późnego paleozoiku i wczesnego mezozoiku nie są znane żadne szczątki oktokorali