Kapitan prowadził ją pewną ręką. Z dygocącego silnika wyciskał maksimum obrotów. Zbliżali się szybko do wyspy. Już w ciemnej kopule lasu można było rozróżnić poszczególne drzewa, już zarysowała się żółta smuga przybrzeżnych piasków i złotawa gęstego sitowia...<br>Mijali szerokie ramię trzcinowego pola. Spoza sitowia wyłoniła się gładka w tym miejscu tafla wody, a na je środku, między wyspą a przeciwnym brzegiem, mały punkt ciągnący za sobą pofalowany ślad.<br> - Jest! - zawołał młody milicjant. - Płynie! - zawtórował sierżant.<br>Kapitan nic nie powiedział, tylko głębiej pochylił się nad motorem i lekkim łukiem skierował łódź w stronę pływaka. Teraz ślad łodzi szedł jak pętla rzuconego lassa