sezonowej warstwy zimnej jest wynikiem tylko przewodzenia ciepła w dół. Jest ono powolne, a także ilość ciepła jest niewielka, gdyż temperatura nie może wzrosnąć powyżej 0C, a większość energii pochłania topnienie. Działa tutaj inny czynnik redukcji grubości powierzchniowej warstwy zimnego lodu. Jest nim ablacja: wychłodzony lód zimowy jest usuwany przez tajanie. Jednak, gdy jest ona stosunkowo mała (w porównaniu z zasięgiem fali chłodu), w kolejnych latach następuje pogrubianie powierzchniowej warstwy zimnej. Wraz z płynięciem lodu w dół doliny osiąga ona swą maksymalną grubość przy czole. W.S.B. Paterson (1981) uważa, że na wielu lodowcach, których lód ma temperaturę topnienia, poniżej