przed swoich aktorów, przed sytuacje, które opisuje, przed sprawy, które nam opowiada. <br>Takie wrażenie nieodparcie narzuca się podczas projekcji &lt;hi rend="italic"&gt;"Tańczącego jastrzębia"&lt;/&gt;- trzeciego filmu fabularnego w reżyserii Grzegorza Królikiewicza. Można oczywiście podjąć próbę opowiedzenia tego filmu tak, jakby on był istotnie historią drogi życiowej bohatera - Michała Topornego - ze wsi do miasta; tak, jakby był naprawdę adaptacją powieści Juliana Kawalca pod tym samym tytułem. Byłby to jednak zabieg nieprosty. Polegający na wyciągnięciu tego, co niejasne, tego, co zabrudzone i rozbite, tego, co zaniedbane, co poniewiera się wśród feerii pomysłów i teorii Królikiewicza w tym filmie. W filmie oczywiście interesującym, nowatorskim, odkrywczym, ale przez