zaczęli traktować to pole niemal całkiem materialnie jako ośrodek, którego stan uzewnętrznia się w oddziaływaniu. Ponieważ wiadomo było, że ośrodkiem tym nie jest powietrze, gdyż działanie pola występuje również w próżni, wprowadzono dla tego hipotetycznego ośrodka specjalną nazwę - eter, czasem z przymiotnikiem - "eter kosmiczny".<br>Ośrodek ten w pewnym okresie traktowano tak dalece materialnie, że zaczęto mu nawet przypisywać własności elastomechaniczne. Z teorii Maxwella wynikało bowiem, że zmienne pola elektryczne i magnetyczne mogą się rozchodzić w przestrzeni w postaci fali. Fale takie zostały rzeczywiście odkryte eksperymentalnie przez Heinricha Hertza. Traktując eter jako ośrodek materialny, można było z własności fali elektromagnetycznej, jej prędkości rozchodzenia