nadal tu pokutuję z tobą... -<br>uśmiechnąłem się.<br> - Ale przynajmniej zaczynam domyślać się, o co chodzi...<br> Którędy droga...<br> W czym cała rzecz.<br> - To jesteś szczęśliwy - westchnął podnosząc smutne oczy.<br> - Dopiero staram się o to! - powiedziałem patrząc pilnie na jego<br>zafrasowaną twarz, pełną spustoszeń, która tak żywo przypominała mi...<br>wszelkie udręki... na tak długo stała się dla mnie obliczem<br>tragicznego geniusza, pisarza i myśliciela.<br> A jakim zrządzeniem mi go przypominała, skoro nie został po nim<br>ani jeden autentyczny wizerunek!<br> Nawet czaszka w jakichś laboratoriach przepadła, bo interesowali<br>się nim, kiedy go już dawno wśród żywych nie było...<br> I zdecydowałem się na to, co mnie