silnie, a od góry tonące w zielonym półmroku abażuru. Stoi jak martwy tyłem do widowni,nie mogąc słowa przemówić&lt;/&gt;<br>WIDMO<br>&lt;hi rend="italic"&gt;wstając, uroczyście&lt;/&gt;<br>Nie wyprzesz się mnie, Ignacy. Byłam i jestem twoja, jakkolwiek...<br>NIBEK<br>Cha! Cha! Cha! Teraz dopiero się zaczyna. Zobaczymy, kto kogo przesili.<br>KOZDROŃ<br>&lt;hi rend="italic"&gt;zwija się nagle w kłębek, tak jak gdyby go nagle wściekle brzuch zabolał, i pada na kolana tyłem do widowni&lt;/&gt;<br>A! A! A! To nie ja! To straszne! Co to znaczy?! Nieboszczka tutaj! A! A! A! Ja umrę!!<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Zakrywa oczy rękami i klęczy&lt;/&gt;<br>&lt;page nr=110&gt; NIBEK<br>Cha! Cha! On się ciebie wypiera, Anastazjo!<br>KOZDROŃ<br>&lt;hi rend="italic"&gt;klęcząc i nie odkrywając oczu&lt;/&gt;<br>Ja