sensem. Ale to jeszcze nie koniec. Potem znowu trzeba wszystko skomponować w pierwotną całość. Jeżeli w niej brakuje choćby jednego, małego elementu, to cały wysiłek na nic: formalizm nadal milczy swoją pustką. I dopiero wtedy, gdy ten ostatni brakujący element wskoczy na swoje miejsce, dopiero wtedy rozbłyska<br>światło. Wszystko jest tak jak być powinno, proste i przejrzyste. Logiczne w najmniejszych szczegółach. <br> Jest w nas instynkt rozumienia. Tak potężny jak instynkt zachowania gatunku. Wolimy raczej tworzyć pseudotłumaczenia niż zgodzić się na to, że czegoś wytłumaczyć się nie da.<br> Instynkt ten, zastosowany sam do siebie, każe postawić pytanie: dlaczego jest tak, że chcemy wszystko