promieniowania przez kwarc, b) absorbcję przez powietrze, c) pochłanianie promieni przez żelatynę klisz fotograficznych. Schumann usunął pierwsze i trzecie źródło niepowodzeń, zastępując kwarc fluorytem i przygotowując specjalne klisze, zwane do dziś Schumannowskiemi, których warstwa światłoczuła zawierała bardzo niewielkie ilości żelatyny. Trudniej było wyeliminować szkodliwy wpływ powietrza. Siła absorbcji powietrza jest taka, że promieniowanie o długości fali 1750 <hi>A</> znika całkowicie po przejściu warstwy atmosfery grubości 1 cm., gdy 1940 <hi>A</> przechodzi jeszcze swobodnie przez warstwę powietrza grubości 14 metrów. Należało się zdecydować na skonstruowanie spektrografu próżniowego. Różnił się on od spektrografu zwykłego tem tylko, że pryzmaty, soczewki, klisza fotograficzna były umieszczone w