metodą wcięcia wstecz kątowego, liniowego lub kątowo-liniowego, jednakże zawsze powinien być spełniony warunek uzyskania przynajmniej jednej obserwacji dodatkowej, umożliwiającej niezależną kontrolę wyników pomiaru obliczeń, a także możliwość oceny dokładności wyznaczanych współrzędnych. Zatem wyznaczenie położenia tych punktów, a także tyczenie w następnym etapie punktów osnowy lokalizacyjnej, powinno być zaprojektowane w taki sposób, aby spełniało postulat zarówno dokładnościowy, jak i niezawodności. Istota tak wyznaczonych punktów osnowy szczegółowej, zwanych też &lt;HI rend="italic"&gt;punktami pośrednimi&lt;/HI&gt; (które na ogół nie są stabilizowane w sposób trwały), polega na przeniesieniu bazy tyczenia lokalizacyjnego z podstawowej osnowy realizacyjnej w rejon realizowanej budowy.<br>Proces tyczenia osnowy lokalizacyjnej, stanowiącej podstawę do założenia w