się dość miałkie, jeżeli zestawi się je z tym, o co chodziło Witkiewiczowi. Poza tym atmosfera dwudziestolecia została znacznie lepiej opisana w jego dwóch fantastycznych powieściach niż w wielu niby-realistycznych książkach cenionych powieściopisarzy.<br> Żeby to zrozumieć, trzeba było przekroczyć rok 1939 - zakończenie Pożegnania jesieni i Nienasycenia jest zresztą akurat takie samo jak koniec Polski Piłsudskiego. Temat tych powieści można streścić w paru słowach: tematem jest rozkład pewnej cywilizacji, z czego większość ludzi nie tylko nie zdaje sobie sprawy, ale ulega nawet miłemu złudzeniu, że ten rozkład jest dowodem zdrowia i siły. Tylko nieliczne jednostki czują, że to są ostatnie dni - ale