pozostaje ukryte względem tego, co jawi się od razu - aczkolwiek jednocześnie należy ono istotnie do tego, co jawi się od razu, skoro konstytuuje jego sens i postawę... Wszelako to, co w sensie najbardziej właściwym pozostaje ukryte, albo zostało znów przesłonięte, bądź jawi się tylko w sposób zniekształcony, nie jest nigdy takim czy innym bytem, ale - jak pokazały to nasze rozważania - byciem bytu. Może ono być ukryte tak głęboko, że zostanie zapomniane i że wszelka kwestia dotycząca jego albo jego sensu przyniesie niepowodzenie. Oto zatem, co musi w sensie uprzywilejowanym i na mocy swej niezbywalnej treści stać się fenomenem, oto co fenomenologia podejmuje jako