srebro i złoto, to dokazały buty. Jaś ułakomiony począł się namyślać, czyby je wziąć, czy lepiej nie brać?... Popatrzył troskliwie po wszystkich kątach, czy gdzie nie siedzi jakie licho zaczajone, ale nic widać nie było. <br>"Ej - pomyślał sobie - tylko aby przymierzę, czyby mi też było wraz?..." - i położywszy miech z talarami na ziemi, zrzucił swoje zszarzałe chodaki, a nazuł nowe buty na nogi. <br>Wtem na kościele w mieście poczęła bić dwunasta godzina i Bona wbiegła do podziemia. <br>- Śpiesz! Uchodź! - powiedziała. - Za chwilę zamknie się góra!... <br>Ale wystraszony Jaś, o wszystkim zapomniawszy, pobiegł wydostać się na świat żywy. <br>- Szczęśliwej drogi w nowych