Tadeusz wyjechał po nią na stację; kiedy wysiadła z gazika i szła naprzeciw Eweliny, wydała jej się taka podobna do brata. Te swoje piękne obfite włosy związane miała na czubku głowy, opadały na wszystkie strony w wijących się puklach. Zuzia była w obcisłych spodniach, które podkreślały jej zgrabną sylwetkę. Wąską talię, zaokrąglone biodra, długie nogi. <br>Sama młodość, pomyślała Ewelina. Samo życie... <br>Bratanica pocałowała ją w oba policzki. <br>- Ale tu macie pięknie. I ten domek drewniany jest śliczny, zupełnie jak chatka Baby Jagi, tylko brakuje mu kurzej nóżki. <br>- No, niech cię Tadeusz usłyszy, będzie obrażony. On uważa, że to co najmniej warowna