którą chodzi, władała językiem pewnie i wyrażała się jasno.<br><br> Jedną z cech epoki współczesnej, jest brak uznanych wzorców i kryteriów oceny intelektualnej. Nie mam na myśli żadnej formy cenzury administracyjnej. Chodzi o naturalną kontrolę sprawowaną przez elity umysłowe, których sąd powinien odpowiadać wartości rzeczy. Niestety, właśnie wśród tych elit i tam, skąd można by się spodziewać oparcia i obrony przeciw chaosowi, czyli na uniwersytetach, rozbieżność i nietrafność opinii jest największa. Szczególnie zaś gdy rzecz dotyczy kwestii duchowych i religijnych.<br><br> Przychodzi mi tu do głowy pewien przykład, tym lepszy, że nie tylko obrazuje problem ale może być doskonałym wprowadzeniem do opisu życia