po dwóch stronach ulicy i w pewnym momencie zauważyłem grupę żołnierzy przechodzących przez ulicę z jednej strony na drugą. Potem znowu następną i jeszcze jedną. A na dodatek dwóch żołnierzy w odblaskowych kamizelkach wyskakiwało na jezdnię i wstrzymywało ruch. Pomyślałem sobie: "Cholera co tu jest grane, co to za wycieczki tam i z powrotem, co to za cyrk". Decyzję podjąłem błyskawicznie - w końcu jest jeszcze młoda godzina więc należy mi się trochę wolności. Również bagaże stały się lekkie jak piórko. Tył zwrot, naprzód marsz. Do miasta na obiad. Tak jak postanowiłem tak zrobiłem. W rzeczywistości, wstyd się przyznać, ogarnęła mnie zwyczajna panika. Wsiadłem w